Συνέντευξη του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Χρήστου Παπουτσή στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού MEGA (4/1) και τη δημοσιογράφο Όλγα Τρέμη

Εάν ήταν μόνο το μέτρο της δημιουργίας φράχτη, δεν θα ήταν αποτελεσματικό. Εάν ήταν ένα μέτρο, το οποίο είχε σχέση με το πώς θα διαχωρίσουμε τους μετανάστες που πλησιάζουν την Ευρώπη, θα ήταν επίσης απάνθρωπο. Δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Είναι ένα μέτρο, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στη δέσμη πρωτοβουλιών της κυβέρνησής μας, τα οποία αφορούν, πρώτα απ’ όλα, τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης επιτροπής για την εξέταση των αιτήσεων του ασύλου, οι οποίες στοιβάζονται για πολλά χρόνια εδώ στην Ελλάδα. Έχουμε αυτή τη στιγμή το βάρος του παρελθόντος, κ. Τρέμη. Είναι 45 χιλιάδες αιτήσεις, οι οποίες περιμένουν να εξεταστούν με ευθύνη όλων των ελληνικών διοικήσεων. Αυτή τη φορά, όμως, αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι. Πρώτη, λοιπόν, είναι η υπηρεσία ασύλου. Το δεύτερο, δημιουργούμε μια ανεξάρτητη υπηρεσία η οποία θα εποπτεύει τη λειτουργία των κέντρων υποδοχής των μεταναστών, έτσι ώστε μπαίνουν στην Ελλάδα να τους παρέχουμε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Και τρίτον, με το ίδιο νομοσχέδιο δημιουργούμε τις νέες διαδικασίες για τον εθελοντικό επαναπατρισμό εκείνων οι οποίοι ήρθαν, είδαν, απογοητεύτηκαν και θέλουν να φύγουν, αλλά δεν έχουν χρήματα για να επιστρέψουν στις πατρίδες τους. Όπως επίσης και για έναν αποτελεσματικό μηχανισμό απέλασης για εκείνους οι οποίοι δεν δικαιούνται -και έχει κριθεί αυτό τελεσίδικα από την ελληνική δικαιοσύνη, τα ελληνικά δικαστήρια και τις ελληνικές αρχές- διεθνούς προστασίας. Κάποτε πρέπει να μπει μία τάξη στη χώρα… Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο.

Εγώ τα μάτια μου δεν τα κλείνω. Αντίθετα, με πολύ καθαρό βλέμμα προσπαθώ να δώσω λύσεις και προσπαθώ να προτείνω εκείνες τις λύσεις που φέρουν αποτέλεσμα. Είναι ένα αποτρεπτικό μέτρο, ένα προστατευτικό μέτρο και θα σας εξηγήσω γιατί. Γιατί σε αυτά τα 12,5 χλμ., που είναι τα χερσαία σύνορα της χώρας μας και για τα οποία μιλάμε -από εκεί και πέρα ξεκινάει το ποτάμι και μετά μπαίνουμε στη θάλασσα, η οριογραμμή, η συνοριογραμμή είναι, τι νομίζετε; Είναι κάθε 100-200 μέτρα ένα φυλάκιο με 1-2 αστυνομικούς ή στρατιώτες και ταυτόχρονα μικροί πυργίσκοι λευκοί, απλώς για τη σηματοδότηση, ένα χαντάκι περίπου 1 μέτρου και βάθους 60 εκατοστών, από τα οποία περνούν ελεύθερα όσοι περάσουν από την τουρκική πλευρά, σε μια πεδιάδα σχεδόν. Αυτά είναι τα σύνορα με την Τουρκία.

Το θέμα ελέγχου των συνόρων είναι θέμα εθνικής κυριαρχίας και επομένως, η Κομισιόν- ακούμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις της-, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτά που έκανε και στις άλλες περιπτώσεις, όπως είναι η περίπτωση της Ισπανίας και της Λιθουανίας ή όπου οι κυβερνήσεις επέλεξαν να δημιουργήσουν τέτοιου είδους φράχτες. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για εκείνο το οποίο ενδιαφέρεται - και σωστά ενδιαφέρεται και προσωπικά εγώ μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή υψώνω τη φωνή μου - είναι το πώς θα προχωρήσουμε γρήγορα τις διαδικασίες που αποκαθιστούν το σύστημα ασύλου στην Ελλάδα. Γιατί η ισχυρότερη μέθοδος και το ισχυρότερο μέσο για την αποτροπή των παράνομων μεταναστών να περάσουν στην Ευρώπη είναι ένα αποτελεσματικό και γρήγορο σύστημα ασύλου.


Τους τελευταίους 3,5 μήνες, που είμαι Υπουργός, λειτουργούμε με ασύλληπτους ρυθμούς, με υπεράνθρωπες προσπάθειες, όλες οι Υπηρεσίες προσπαθούμε με κάθε τρόπο να δημιουργήσουμε αυτά, τα οποία για 20 χρόνια δεν έγιναν. Αυτή είναι η αλήθεια. Και ταυτόχρονα, φέραμε τον Frontex, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Δύναμη επιτήρησης των συνόρων στα σύνορά μας, στα σύνορα της Ευρώπης για την ακρίβεια. Οι οποίοι μας βοηθάνε, συνεργάζονται με την Ελληνική Αστυνομία και την Ελληνική Ακτοφυλακή, προκειμένου να αποτρέψουμε τις μεταναστευτικές ροές. Ταυτόχρονα, έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια, σε καθημερινή σχεδόν βάση, διπλωματικών πρωτοβουλιών, τόσο με την Τουρκία, για να ενισχύσουμε τη συνεργασία μας με την Τουρκία, γιατί και εκείνη αντιμετωπίζει προβλήματα, όσο και με τις άλλες χώρες, προκειμένου να υπογράψουν τις Συμφωνίες επανεισδοχής από την Ευρωπαϊκή Ένωση και επομένως να λειτουργεί ο μηχανισμός αυτός. Την ίδια στιγμή, ζητούμε την αναθεώρηση του Κανονισμού του «Δουβλίνου II», αυτού του μηχανισμού, ο οποίος ουσιαστικά αναγκάζει την Ελλάδα να δέχεται όλους τους μετανάστες τους παράνομους που συλλαμβάνονται στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μας τους στέλνουν πίσω, επειδή δηλώνουν ότι μπήκαν από τα ελληνικά σύνορα. Αυτό είναι ένα θέμα, το οποίο δεν μπορούμε να αντέξουμε, γιατί στην πραγματικότητα ο νους του κάθε Έλληνα πολίτη, δεν μπορεί να αντέξει ότι κάθε χρόνο μπαίνουν 100.000 μετανάστες στη χώρα μας. Όπως δεν μπορεί να αντέξει ότι κάθε μέρα που ξημερώνει περίπου 200-300 μετανάστες, χωρίς χαρτιά, χωρίς στοιχεία, οι οποίοι δηλώνουν ψεύτικες χώρες, στις περισσότερες περιπτώσεις, μπαίνουν στα ελληνικά σύνορα. Είναι στην πραγματικότητα ένα ελληνικό χωριό που προστίθεται στην ελληνική επικράτεια. Γι’ αυτό δεν αντέχουμε άλλο.

Ο τελικός προορισμός των ανθρώπων αυτών είναι η Ευρώπη. Γι’ αυτό πολλές φορές μου λένε ορισμένοι, ωραία και γιατί δεν ανοίγετε τα σύνορα να πάνε στην Ευρώπη, να πάνε όπου θέλουν. Δεν είναι έτσι, γιατί την επόμενη στιγμή η Ελλάδα θα αποβληθεί από την ευρωπαϊκή οικογένεια και, κυρίως, από τις χώρες, οι οποίες έχουμε συμφωνήσει με τη Συνθήκη του Schengen να έχουμε κοινά σύνορα και ελεύθερους χώρους διέλευσης.

Εμείς, η ελληνική κυβέρνηση ενώνουμε τη φωνή μας δυστυχώς με τις λιγότερες κυβερνήσεις αυτή τη στιγμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου ζητούμε συμφωνίες επανεισδοχής με τα κράτη απ’ όπου προέρχονται οι μετανάστες. Και επιπλέον ζητούμε ειδικές πολιτικές, ούτως ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες, προκειμένου οι άνθρωποι αυτοί να μείνουν στις πατρίδες τους. Αυτή είναι η ουσία, η Ελλάδα όμως, από την άλλη πλευρά, δεν αντέχει άλλο. Και εμείς, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση της χώρας, έχουμε και μία άλλη υποχρέωση-υποχρέωση που απορρέει από το Σύνταγμα της χώρας και τους νόμους του κράτους - να προστατεύσουμε τη ζωή και την ποιότητα ζωής του Έλληνα πολίτη.

Ως πολίτης αυτής της χώρας- όχι ως Υπουργός, όχι ως πολιτικός- ντρέπομαι για την κατάσταση που επικρατεί όσον αφορά στην υποδοχή των μεταναστών στη χώρα μας. Ντρέπομαι για τη σημερινή Ελλάδα και δεν το αντέχω αυτό. Όπως δεν το αντέχει και κάθε Έλληνας πολίτης, ο οποίος θα αντιμετωπίσει αυτήν την πραγματικότητα. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί είναι άνθρωποι με ψυχή και καρδιά, με όνειρα και ελπίδες. Είναι άνθρωποι οι οποίοι πούλησαν το βιός τους, προκειμένου να έρθουν να αναζητήσουν μία καλύτερη ελπίδα στην Ευρώπη. Κάποιοι από αυτούς έχουν βγάλει μέχρι και το νεφρό τους για να το πουλήσουν σε άλλους και να γίνουν έτσι αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα κυκλώματα διακινητών. Και αυτή τη στιγμή, εμείς καθόμαστε και συζητάμε για το αν θα υπάρχει 12 χλμ. φράχτης ή όχι. Εγώ σας λέω να μην υπήρχε καθόλου φράχτης, να μην υπήρχε καθόλου. Αλλά να υπήρχαν αποτελεσματικά μέτρα και από την πλευρά της Τουρκίας. Δεν υπάρχουν, όμως. Ακόμα και η Συμφωνία επανεισδοχής μεταξύ Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχει υπογραφεί ακόμα. Και όσον αφορά την ελληνική, τη διμερή Συμφωνία, την οποία υπέγραψε ο Γιώργος Παπανδρέου το 2002, στην πραγματικότητα από το 2002 μέχρι τώρα παρέμεινε ανενεργή. Και φτάσαμε μόλις τον προηγούμενο Μάιο, μετά τη συνάντηση Παπανδρέου-Ερντογάν εδώ στην Αθήνα να γίνει μια επανεκκίνηση. Αυτή η διμερής Συμφωνία, η οποία τελικώς άρχισε να λειτουργεί τώρα, ποιο αποτέλεσμα είχε, ξέρετε; Είχε 2.600 ανθρώπους, τους οποίους δέχτηκε η Τουρκία να επιστραφούν σε αυτήν και από εκεί και πέρα να ακολουθηθούν οι διαδικασίες που προβλέπουν οι διεθνείς κανόνες, ενώ την ίδια στιγμή από την Τουρκία προς την Ελλάδα περνούν πάνω από 100.000 το χρόνο. Ε, πόσο θα αντέξουμε; Δεν αντέχει, λοιπόν, η Ελλάδα. Η Ελλάδα, όμως, είναι διατεθειμένη να συνεργαστεί με κάθε χώρα, με την Τουρκία, με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με όλες τις όμορες χώρες, προκειμένου να βρούμε λύση για το πώς, πρώτον, θα χτυπηθούν τα κυκλώματα των διακινητών, δεύτερον, θα εξασφαλίσουμε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για τους μετανάστες που φτάνουν κοντά και τρίτον, όσον αφορά το άσυλο, αυτή τη μαγική λέξη, εγώ προσωπικά δεσμεύομαι στο εξής: όποιος έχει νόμιμο δικαίωμα διεθνούς προστασίας και νόμιμο δικαίωμα ασύλου, θα το πάρει και θα το πάρει με τους ταχύτερους δυνατούς ρυθμούς. Αυτή είναι η πραγματικότητα.


Σε συνεργασία με το Υπουργείο Άμυνας, προσπαθούμε να βρούμε τις καλύτερες δυνατές λύσεις, έτσι ώστε να υπάρχουν ανθρώπινες συνθήκες ζωής και διαβίωσης για τους μετανάστες, οι οποίοι εισέρχονται στη χώρα μας. Αυτή τη στιγμή εξετάζουμε, στρατόπεδα που δεν χρησιμοποιούνται από τον ελληνικό στρατό.